هرکس که اسم این وبلاگ رو ببینه احتمالا فکر میکنه من خیلی
سهراب سپهری میخونم چراکه سهراب گفته: زندگی آب تنی کردن در حوضچهء اکنون است... ولی واقعیت اینه که هر دفعه کتاب شعر سهراب رو باز میکنم دوباره شعر " صدای پای آب " رو میخونم.
ماهها پیش دوستم منو برد یه گالری هنری. اونجا بود که خانوم نقاش در مورد نقاشی کردن افکار لحظه به لحظه برامون توضیح داد:هر چیزی که در یک مدت زمان خاص به فکرت میاد رو به روی کاغذ نقاشی میکنی. خیلی برام جالب بود و از اونجا بود که به فکر درست کردن یه وبلاگ افتادم که بشه هر چیزی که به فکرم میاد رو بنویسم و همینطور کسانی که نوشته های منو میخونن هم هر چیزی که به ذهنشون میاد رو بنویسن
...اگر از حوضچهء من رد میشدین خوشحال میشم کمی خم بشین تا فکرتون توی آب منعکس بشه
